Джаладхар Сен - Jaladhar Sen

Джаладхар Сен
রায় বাহাদুর জলধর সেন
রায় বাহাদুর জলধর সেন
Туған(1860-03-13)13 наурыз 1860
Кумархали, Бенгалия, Британдық Үндістан[1]
Өлді15 наурыз 1939(1939-03-15) (79 жаста)
Калькутта, Үндістан
КәсіпАқын, ағартушы
ҰлтыҮнді
КезеңБенгал Ренессансы
Жылдар белсенді1900–1939

Джаладхар Сен Бенгал: জলধর সেন (1860 ж. 13 наурыз - 1939 ж. 15 наурыз) - бенгал жазушысы, ақын, редактор, сонымен бірге меценат, саяхатшы, әлеуметтік қызметкер, ағартушы және әдебиетші.[2] Ұлыбритания үкіметі оған Рэй Бахадур (রায় বাহাদুর) атағын берді.[3]

Білім және жеке өмір

  • Джаладхар Сен

  • Джаладхар Сен қартайғанда

Джаладхар Сен Надия ауданының Кумархали ауылында (қазіргі кезде Бангладештің Кустия ауданы деп аталады) Дакшин-Рархияда дүниеге келген. Каяста отбасы. Оның отбасы бастапқыда құттықтады Деганга , Парганас ауданының солтүстігі 24 қазіргі заман Батыс Бенгалия (Үндістан ). Оның үлкен атасы қоныс аударды Кумархали Ост-Индия компаниясының жанында диуана болып жұмыс істеуге. Олар «Дегангар Сен» (Сенс Деганга) деген атпен белгілі болды.[4] Оның әкесі Шри Халадхар Сен қоғамның көрнекті адамы болған.[3] Джаладхар үш жасында болған кезде оның әкесі қайтыс болды.[5] Ол 1871 жылы Goalanda Bengali мектебінен кіші емтиханға қатысып, стипендия алды. 1878 жылы Джаладхар Кумархали атындағы ағылшын орта мектебінен қабылдау емтиханын тапсырып, Калькуттадағы Бас ассамблея институтына «Бірінші өнер» курсына қабылданды. Оның ресми білімі одан әрі ілгерілей алмаса да, ол өздігінен оқуды жалғастырып, Бенгалияны қайта сақтандыру кезеңінің көрнекті ипотекасы болды. 1883 жылы Джаладхар Фаридпурдағы Раджабари қаласындағы Голаланда орта мектебіне 25 рупий жалақымен үшінші мұғалім қызметіне қосылды.[5]

1885 жылы Джаладхар Смтпен үйленді. Нукиядағы Амбиа Чаран Митраның қызы Сукумари Деби және Рагу Нандан Митраның ұлы немересі, Надиядан Махараджа Кришна Чандраның Деваны.[6]

Бірнеше жылдан кейін Джаладхар өміріндегі ең үлкен шығынға ұшырады. Осы уақытта оның анасы, әйелі және қызы тез арада қайтыс болды. 1887 жылы оның жаңа туылған қызы дүниеге келген он екінші күні қайтыс болды. Оның әйелі тағы он екі күнде қайтыс болды. Үш айдың ішінде ол анасынан айрылды. Қайғыға шыдамаған Джаладхар Гималайға кетіп, а Парибражак Садху (саяхатшы-әулие).[5] 1891 жылы ол Гималайдан оралып, Махишадал Радж мектебіне мұғалім болып орналасады. Ол Смтпен қайта үйленді. 1893 жылы Устидің Датта отбасының Харидаси Деби. 1899 жылы ол оқытушылық жұмысын тастап, журналистикаға жаңа мамандықты игеру үшін Калькуттаға ауысады.

Мамандық

Джаладхар Сен Рабиндранат Тагормен, Манмата Натх Гошпен, Рамананда Чаттопадхеймен және басқалармен 1037 жылы 14 наурызда (১৩৪৩ বঙ্গাব্দের ৩০ ফাল্গুন) Рабибасарда, Шантиникетанда

Джаладхар редакцияға көмек ретінде বঙ্গবাসী (Бангабаси - апталық жаңалықтар газеті) қосылды. Содан кейін ол Hit (Хитабади - апта сайынғы жаңалықтар редакциясына) редактор ретінде қосылып, 1907 жылға дейін жұмысын жалғастырды. Ол Калькуттадан қысқа мерзімге кетіп, Бангладештің Тангаил қаласындағы Сантоштың Заминдар үйінде алдымен үй тәрбиешісі, содан кейін менеджер болып жұмыс істеді. (দেওয়ান). Мұнда ол Гималайға саяхатнамасын жазды. 1911 жылы ол Калькуттаға қайтып оралды және үкіметтің күн сайынғы Бенгалия қаржыландыратын құрамына кірдіСулабх Самачар) редактор ретінде. 1913 жылы ол joined ভারতবর্ষ (Масик Бхаратбарша - Корольваллис көшесіндегі Гурудас Чаттопадхейдің үйінен шыққан Амулячаран Бидябхушанмен бірге редактор ретінде ай сайын басылып шыққан бенгалия жинақ) және ол соңғы демі шыққанша келесі 26 жыл бойы жалғасты.[7] Ол сондай-ақ редактор ретінде жаңалық газеттерімен байланысты болды গ্রামবার্তা প্রকাশিকা (Грамбарта Пракашия) және বসুমতী (Басумати).[2][3]

Әдеби шығармашылық

Джаладхар Сен шамамен 42 кітап жазды, оның ішінде романдар, саяхатнамалар, әлеуметтік хабарламалар, балаларға арналған кітаптар және өмірбаяндар бар. Ертегі кітаптары - নৈবেদ্য (Найбедьо), কাঙালের ঠাকুর (Кангалер Такур), বড় মানুষ (Баро Мануш) және т.б.; Романдар - দুঃখিনী (Дукхини) (1909), অভাগী (Обхаги) (3 бөлік, 1915–32), উৎস (Уца) (1932) және т.б.; Саяхатнама - প্রবাস-চিত্র (Prabas Chitra) (1899) және হিমালয় (Гималай) (1900); Балалар әдебиеті - সীতাদেবী (Sita debi), কিশোর (Кисгоре), শিব সীমন্তিনী (Шиб Симантини), মায়ের পূজা (Майер Пуджа), আফ্রিকায় সিংহ শিকার (Африкай Синха Шикар), রামচন্দ্র (Рамчандра), আইসক্রিম সন্দেশ (Балмұздақ Сондеш) және т.б. .; және өмірбаяны - কাঙাল হরিনাথ (Кангал Харинат) (2 бөлік, 1913, 1914), еске алуға тұрарлық.[3] Кангал Харинат редакторы Шри Харинат Мажумдардың өмірбаяны болды Грамбарта ПракашикаОл Голанда мектебінде оның ұстазы және философ және Джаладхар Сен үшін жетекші болған. Ол көптеген кітаптарды өңдеді.[5]

Оның «হিমালয়» (Гималай) деп аталатын саяхатнамасы оның Гималайға жасаған қауіпті саяхаты туралы баяндайды, ол Бенгалия әдеби мерзімді «ভারতী» (Бхарати) басылымында 1903-04 жылдары шамамен екі жыл ішінде бөліп-бөліп пайда болды, ал Смт Сарала Деби болған кезде редактор. Бұл өте танымал және сезімтал бенгал қоғамына айналды. Кейінірек ол 1916 жылы Калькуттадан кітап болып басылды.[8] Бұл кітап кейінірек Калькутта университетіне арналған оқулықтар тізіміне енгізілді. «Гималай» Гималайға саяхат туралы баяндалған, бенгал тілінде саяхаттау жанрында жазылған, ал қазіргі заманғы «Химараньяға» жазған Свами Рамананда Бхаратидің Кайлш пен Манас Сароварға саяхат тәжірибесін сипаттайтын алғашқы әдеби шығармаларының бірі болды, 1901-02 жж. «Сахитя» бенгал әдеби журналында жарық көрді,[9] Бенгалиялық қоғамда және психикада Гималайға саяхат пен экспедицияны кеңінен насихаттау үшін Ума Прасад Мухопадхай, Шанку Махарадж және т.б. сияқты бірнеше танымал бенгалиялық саяхатшылар жазды.

Таныстар, достар және жеке тұлғалар

Лалан Факир (Лалан Шах)

Джаладхар Лалан Шахпен (немесе Лалан Факирмен) тәлімгері Кангал Харинат (Харинат Мажумдар) арқылы таныс болған. Ол өз естеліктерінде:

«একবার গ্রীষ্মের অবকাশের সময়ে শ্রীমান অক্ষয়কুমার মৈত্রেয় বাড়িতে (কুমারখালীতে) আসিয়াছেন। ... সেদিন প্রাতঃকালে লালন ফকির নামক একজন ফকির কাঙালের (কাঙাল হরিনাথ) সহিত সাক্ষাৎ করিতে আসিয়াছিল। লালন ফকির কুমারখালীর কুমারখালীর অনেক ছিল। তিনি কোন কোন সম্প্রদায়ভুক্ত ছিলেন, তাহা বলা বড় কঠিন, কারণ তিনি সকল সম্প্রদায়ের অতীত রাজ্যে পৌঁছাইয়া ছিলেন। তিনি বক্ত্রিতাও করিতেন না, ধর্মকথাও বলিতেন না। তাঁহার এক অমোঘ অস্ত্র ছিল, তাহা বাউলের ​​গান।। ... «.[6]

Кангал Харинат және Фикир Чанд Факир Қозғалыс

Харинат Мажумдар лақап аты Кангал Харинат Джаладардың әкесі Халадхар Сенмен жақын таныс болған. Харинат Джаладхардың өмірінде туа біткен сәттен бастап, оған Джаладхар есімін берген сәттен бастап керемет әсер етті. 1880 жылдары, Харинат редакциялап, басып шығарған кезде »Грамбарта«Құмархали ауылындағы резиденциясынан оған көптеген жас жігіттер тартылып, әлеуметтік топ құрылды. Осы уақытта Ақшай Кумар Майтрея Джаладхармен және басқа да жақын достарымен бірге сахнаға шығу үшін суретшілер форумын (বাউলের ​​দল) құруды ұсынды. «Баул» әндері, Бенгалияның халықтық музыкасының бір түрі.Акшай Кумар Майтрея, Прафулла Чандра Гангопадхей, оның ағасы Банварилалмен және немере ағасы Нагендранатпен, Джаладхар Сеннің өзі және Харинаттың қамқорлығымен көптеген басқа адамдар бұл топты құрды, олар көптеген Баул әндерін жасады. және жалпы лақап атын қолданды ফিকির চাঁদ ফকির (Фикир Чанд Факир), әндердің көпшілігінің соңғы шумағында қолданылған. Көп ұзамай топ өте танымал болды және көптеген жақын және алыс жерлерде дивотикалық қозғалыс байқалды.[6] Бұл топ, бәлкім, қазіргі уақытта Банд деп аталатын Бенгалияда алғашқысы болды. Осы топтың Баул әнінің алғашқы алғашқы туындылары:

«ভাব মন দিবা নিশি, অশিবনাশী, সত্যপথের সেই ভাবনা» Авторы Ақшай Кумар
«আমি করবো এ রাখালী কতকাল» Авторы Харинат
«ভাবী দিন কি ভয়ঙ্কর ভেবে একবার দ্যাখ রে আমার মন পামরা» жазған Прафулла Чандра
«দ্যাখ দেখি ভেবে ভেবে, কেবা রবে, যে দিন সে তলব দিবে» жазған Прафулла Чандра
«বল কে চিনিবে আর, মন রে তোমার, মনের মাঝে রোগের হাঁড়ি» Авторы Харинат .. т.б.[6]

Dwijendralal Ray

1878 жылы Джаладхар Қабылдау емтиханына қатысады және осы мақсатта ол өзінің Кумархали ауылынан аудандық штаб Кришна Нагарға баруға мәжбүр болды. Оның ағасы өзінің сапарына бар болғаны төрт рупий жинай алды. Джаладхарда көйлек ретінде тек «Дхити мен Чадор» болған, оның көйлегі де, аяқ киімі де жоқ. Қысқа теміржол сапарынан кейін ол сапардың соңғы кезеңінде Богуладан Кришна Нагарға дейін түсуге мәжбүр болды. Емтихан күні сол жерде ол Движендралал Рэймен кездесті, ол сол жылы емтиханға да келді. Екеуінің арасындағы ұзақ әрі терең достыққа әкелген керемет оқиғаны Джаладхар өз естеліктерінде:

«একটি ফুটফুটে গৌড় বর্ণ ছেলে, আমারই বয়সী, আমি যে গাছতলায় বসে সেই দিকে এলো। সে বড়োমানুষের বড়োমানুষের ছেলে তা তার পোশাক দেখেই বুঝতে পারলাম। ছেলেটি সোজা আমার কাছে এসে জিজ্ঞাসা জিজ্ঞাসা করল,» ভাই তোমার নাম কি জলধর সেন? তুমিই কি কুমারখালী স্কুল থেকে এক্জামিন দিতে এসেছো? «... Джаладхар қысқа әңгімеден кейін:» ভাই, তুমি এতো কথা বললে, তোমার নামটি তো জানতে পারলাম না? «ছেলেটি হেসে বলল,» নাম বললে তো চিনতে পারবে না, তবে বাপের деп сұрады. নাম বললে হয়তো চিনতে পার। আমার নাম দ্বিজেন্দ্রলাল রায়। আমি কৃষ্ণনগরের রাজার দাওয়ান কার্তিকেয়চন্দ্র রায় মহাশয়ের ছেলে। « [6]

Дуайендралал Англияға жоғары оқуға кетті, қайтып келген соң мемлекеттік қызметке орналасты, ал Джаладхар мектепте мұғалім болып жұмыс істеді. Олар 1895-96 жылдары Махишадолда тағы кездесті. Дуайендралал Тамлукке қоныс офицері ретінде орналастырылды, ал Джаладхар сол кезде Махишадол мектебінің мұғалімі болған. Кейінгі уақытта, екеуі де Калькуттада болғанда, көптеген жағдайларда Двайвендралал:

«জলধরবাবু আর আমি একই ব্রাকেটে এ ব্রাকেট ভাঙবে না।» [6]

1913 жылы Двиджентралал Бенгалияда әдеби журнал шығаруға бастама көтерді, (Бхарат Барша) редактор ретінде. Өкінішке орай, ол 1913 жылы 17 мамырда күтпеген жерден қайтыс болды, ал Джаладхар Сен бірінші жылы Амуля Чаран Бидя Бхушанмен бірге редактор болып тағайындалды. Бір жылдан кейін Амуля Чаран кетіп, Upendra Krishna Bandyopadhyay қосалқы редактор болып қосылды. Үшінші жылы Упендра да қалды. Джаладхар (Масик Бхарат Барша) редакторы ретінде жиырма екі жыл бойы жалғасты.[6]

Свами Вивекананда

Джаладхар Сен oir ও স্মৃতি - mem мемуарында өзінің Гималайда жүрген кезіндегі Свами Вивеканандамен кездесулер туралы:[6]

«আমি তখন হিমালয়ের মধ্যে ঘুরে বেড়াচ্ছি। কালীকান্ত সেন নামে বরিশাল জেলাবাসী এক শিক্ষিত ভদ্রলোক ডেরাডুনে এক ইংরাজি ইংরাজি স্কুল খুলেছিলেন।। আমি ঘুরতে ঘুরতে হিমালয়ের মধ্যে সর্বপ্রথম।।।। .. এক শনিবার। সময়। নিয়ে নগ্নপদে বেরিয়ে পড়ি। সেদিন আমার লক্ষ্যস্থান ছিল হৃষিকেশ। .. সন্ধ্যার পূর্বেই হৃষিকেশে পৌঁছই হৃষিকেশে হৃষিকেশে তখন সন্ন্যাসীদের আহার আহার যোগাবার জন্য গুটি গুটি দুই তিন সদাব্রত সদাব্রত সদাব্রত সদাব্রত সদাব্রত কি হয়েছে হয়েছে হয়েছে জানিনে জানিনে। হয়েছে হয়েছে হয়েছে জানিনে জানিনে হয়েছে হয়েছে জানিনে হয়েছে বাঁশ খড় খড় খড় ছোট কুটির ছোট কুটির রাখতো। সন্ন্যাসীরা সেইসব কুটিরে কুটিরে করতেন। কাউকে কোনো কথা জিজ্ঞাসা করতে হতো না।। প্রতিদিন দ্বিপ্রহরে দ্বিপ্রহরে সন্ন্যাসীরা সদাব্রতের সদাব্রতের সুমুখে গিয়ে উপস্থিত হতেন হতেন হতেন হতেন হতেন দুখানি মোটা উপস্থিত রুটি রুটি রুটি মোটা মোটা মোটা মোটা রুটি রুটি রুটি মোটা রুটি মোটা রুটি সন্ন্যাসীরা সন্ন্যাসীরা সন্ন্যাসীরা সন্ন্যাসীরা সন্ন্যাসীরা সন্ন্যাসীরা দিতেন সন্ন্যাসীরা গঙ্গার ধরে বসে আহার করতেন তারপর অঞ্জলি জলপান জলপান করতেন। আমার যদিও যদিও তখন লম্বা লম্বা চুল ও ও দাড়ি দাড়ি দাড়ি কম্বল কম্বল দাড়ি দাড়ি কম্বল গ্র গ্র গ্র হণ করিনি। সন্ন্যাসীর আসন আমি অধিকার করবো কেন? আমি সদাব্রতের বারান্দাতেই কি শীত গ্রীষ্ম পড়ে থাকতাম। ... সন্ধ্যার প্রাক্কালে হৃষিকেশে ঘুরতে ঘুরতে একটি কুটিরের দেখি দেখি জন তিন তিন চার বাঙ্গালী সন্ন্যাসী সেখানে দাঁড়িয়ে আছেন। মুখে প্রবল উৎকণ্ঠা দেখে আমি হিন্দিতেই জিজ্ঞাসা করলাম, কি হয়েছে? তাঁরা বললেন - স্বামী বিবেকানন্দ নামে সন্ন্যাসী মৃত্যুশয্যায়। ... «[6]

Раджаниканта Сен

Раджаниканта Сен Джаладхар Сенмен өте жақын болған. Осындай оқиғалардың бірін Джаладхар Сен өзі келтірген:

«তখন স্বদেশীর বড় ধূম। এক আমি বসুমতী আফিসে বসে আছি, এমন সময় রজনী (রজনীকান্ত সেন) ও রাজশাহীর অক্ষয়কুমার মৈত্রেয় (Ақшай Кумар Майдар ) এসে উপস্থিত। রজনী সেই দিনই দার্জিলিং মেলে এগারোটা নাগাদ কলকাতায় পৌঁছে অক্ষয়কুমারের মেসে উঠেছিলেন। মেসের ছেলেরা জেদ ধরেছেন একটি লিখে দেওয়ার জন্য। গানের নামে রজনী পাগল হয়ে যেতেন। গানের মুখরা ও একটি অন্তরা দাঁড়িয়ে পড়লেন। সকলে গান শোনার জন্য ব্যাকুল হয়ে উঠল। বললেন, ‘এই তো গান হইয়াছে, এ বার জলদা’র কাছে যাই। একদিকে গান কম্পোজ হউক, আর একদিকে লেখা হউক। ’আমি দেখে বললাম, আর কই? রজনী বলিল, ‘এইটুকু কম্পোজ কর, বাকিটুকু হইয়া যাইবে।’ সত্যি কম্পোজ আরম্ভ হইল আর অন্য দিকে গান লেখাও শেষ। আমি আর অক্ষয় সুর দিলাম। গান ছাপা হয়ে এল। গান ঘিরে ছেলেদের মধ্যে সেকি উন্মাদনা! স্বদেশ প্রেমে উদ্বুদ্ধ গানটি সর্বজনমনে স্পর্শ করে গেল। «[6]

Ән «মায়ের দেওয়া মোটা কাপড় মাথায় তুলে নে রে ভাই» (Mayer deoa mota kapor mathay tule ne re bhai) болды.[5]

Сурендранат Рой
Джаладхар Сеннен Маниндранат Ройға көңіл айту хаты-1929 ж

Сурендранат Рой қайтыс болғанда, Бхаратбаршаның редакторы Джаладхар Сен, Сурендранаттың ұлы Маниндранатқа көңіл айту хатын жазды https://independentindian.com/2009/02/23/jaladhar-sen-writes-to-manindranath-at-surendranaths-death-c-nov-dec-1929/

Марапаттар мен марапаттар

  • Джаладхар Сенге британ үкіметі 1929 жылы бенгал әдебиеті мен әлеуметтік реформаларға қосқан үлесі үшін রায় বাহাদুর (Рэй Бахадур) атағын берді. Алайда, ол ешқашан үнділік патриоттық қозғалысқа деген бейімділігі мен қолдауын басқан жоқ.
  • Ол екі рет вице-президент болып сайланды Бангия Сахитя Паришад.
  • 1932 жылы Джаладхар Сен Раммохан кітапханасында өткізілген, оның жетекшілігімен жұмыс істеді Сарат Чандра Чаттопадхей

Библиография

  • Сен, Джаладхар (1915). (Кабя-Грантхабали1-3 том.
  • Сен, Джаладхар (1916). হিমালয় (Гималай) (Бенгалия), Гурудас Чаттопадхей және ұлдары, Калькутта.[8]
  • Сен, Джаладхар (1920). ষোল আনি (Шоло Аани), Gurudas Chattopadhyay & Sons, Калькутта.
  • Сен Джаладхар (1920). আত্মজীবনী ও স্মৃতি-তর্পন (Atmo Jibani O Smriti Tarpan), Jiggasa Agencies Ltd. Калькутта 9.[6]

Әдебиеттер тізімі

  1. ^ «Джадхадхар Сенің Атмажибаниі, Смрити-тарпан».
  2. ^ а б «Джаладхар Сен» (бенгал тілінде). Абасар. Алынған 30 шілде 2018.
  3. ^ а б c г. «Джаладхар Сен». Банглапедия. Алынған 30 шілде 2018.
  4. ^ Atmajibani O Smriti-tarpan, Sen, Jaladhar, Jigyasa Agencies Ltd., Калькутта, 1960, б. 1
  5. ^ а б c г. e «Анандабазар Патрика 21 наурыз 2012 ж.». Алынған 26 шілде 2018.
  6. ^ а б c г. e f ж сағ мен j к Сен, Джаладхар (1945). আত্মজীবনী ও স্মৃতি-তর্পন (бенгал тілінде). Jiggasa Agencies Ltd. Алынған 30 шілде 2018.
  7. ^ Гупта, Сварупа (2009). Бенгалиядағы ұлт туралы түсініктер. Лейден, Бостон: Брилл. ISBN  978-90-04-17614-0.
  8. ^ а б Сен, Джаладар (1900). হিমালয় (бенгал тілінде). Калькутта: Gurudas Chattopadhyay & Sons. Алынған 30 шілде 2018.
  9. ^ Бхарати, Свами Рамананда (1981). Химаранья. Колката: Митра және Гхош.