Уильям Скотт Амент - William Scott Ament

Уильям Скотт Амент
Уильям Скотт Амент, шамамен 1905 ж

Уильям Скотт Амент (Қытай аттары: 梅子明 және 梅威 良 Mei Wei Liang)[1] (1851 ж. 14 қыркүйегі - 1909 ж. 6 қаңтары Сан-Францискода) Қытайға миссионер болды Шетелдік миссиялар жөніндегі американдық комиссарлар кеңесі (ABCFM) 1877 ж. Және «Қытайдағы Христиан Еңбектерінің Әкесі» ретінде белгілі болды.[2] Ament кезінде оның ерлігі нәтижесінде көрнекті болды Боксшылар көтерілісі және американдық жазушының жеке шабуылдары салдарынан оның артынан дау туды Марк Твен Қытайдың солтүстігіндегі ауылдардан келген жазалау төлемдерін жинағаны үшін.[3]

Өмірбаяндық мәліметтер

Уильям Скотт Амент голланд және француз тілдерінде дүниеге келген Гюгенот акциясы 1851 жылы 14 қыркүйекте Овоссо, Мичиган, Уинфилдтің үлкен ұлы Скотт Амент (шамамен 1811–1865 ж.т.),[4] темір өңдеуші және Эмили Хэммонд Амент (1818 жылы 3 мамырда туған; 1848 жылы 4 қыркүйекте үйленген; 1908 жылы сәуірде Оберлинде, Огайода қайтыс болған),[5] және Кларибел Амент Леггаттың інісі (1850 жылы Овоссо, Мичиган қаласында туған; 1881 жылы қайтыс болды Бьютт, Монтана ).[6]

Рухани фон

Он екі жасында Уилл Амент қауым шіркеуінің мүшесі болды (қазіргі Овоссо бірінші қауым шіркеуі Мәсіхтің біріккен шіркеуі ) ат Овоссо, Мичиган ол 1853 жылы 18 қаңтарда ұйымдастырылды.[7] 14 жасында әкесі қайтыс болған кезде, Амент діни тұрғыдан терең рухани тәжірибеге ие болды жаңғыру оның үйіндегі шіркеуде.[8] Оберлин академиясында оқып жүргенде Амент «жаңа және терең рухани серпінге» ие болды және өзінің шіркеу мүшелігін Огайо штатындағы Оберлиндегі Екінші қауымдық шіркеуге ауыстырды.[9] Портердің айтуынша: «Осы кезден бастап ол шын жүректен, агрессивті және христиан дініне қарсы шыққандармен кездесуге қорықпады және Мәсіхке қызмет етуді өмірдің басты мәселесіне айналдырды».[10]

Білім

Ament қатысқан Овоссо орта мектебі және бітіргеннен кейін Оберлин академиясына оқуға түсті Оберлин, Огайо, дайындық мектебі, 1867 жылдың күзінде.[11] Екі жылдан кейін ол оқуға түсті Оберлин колледжі.[10] Амент «осы жерден [Овоссо] колледжге барған және бірінші болып бітірген екінші бала» болды.[7] Оберлин колледжінде болған кезде, Amentке Оберлиннің жақында зейнетке шыққан президентінің мысалы әсер етті, жаңғыру Чарльз Грандисон Финни. Ament колледж арқылы жұмыс істеуге мәжбүр болды. Оберлин колледжінде оқып жүргенде, Амент Ричфилд Орталық орта мектебінің супервайзері (директоры) болды Ричфилд, Огайо[12] (1950 жылдардың басынан бастап, Ревер орта мектебі ).[13]

1873 жылы Оберлин колледжін бітіргеннен кейін,[14] Ament қатысқан Одақтық діни семинария жылы Манхэттен, Нью-Йорк 1873 жылдан бастап үш жыл ішінде.[15][16] Бірлестік семинариясында жүргенде, Амент түнде сабақ берді, кейінірек байдың баласына тәлімгер болды.[17] Жексенбіде ол Элизабет пен Брум көшелерінің бұрышындағы миссионерлік мектепте бір сынып ұлдарына сабақ берді.[18] 1876 ​​жылы Ament аударылды Андовер теологиялық семинариясы, ол 1877 жылы жаздың басында бітірді Құдайлық бакалавры (Б.Д.) дәрежесі.[16][19]

Миссионерлік қызметке шақыру

Ament-тің білімі жоғарылаған сайын оның жүрегі өзінің қызмет ету саласы ретінде Қытайға бағытталды.[20] Андоверде оқып жүргенде Ament 1876 жылдың 4 қарашасында олардың миссионерлік қызметімен шетелдік миссионерлік қызметке тағайындалу туралы ABCFM-ге ресми түрде жүгінді. 1877 жылы Ament және оның әйелі Мэри Қытайға миссионер болып тағайындалды. Шетелдік миссиялар жөніндегі американдық комиссарлар кеңесі (ABCFM).

Неке қию және тағайындау (1877)

1877 жылы 23 тамызда Амент Мэри Элис Пенфилдке үйленді (1856 жылы 4 шілдеде Огайо, Огайо штатында дүниеге келді; 1928 жылы сәуірде қайтыс болды Колумбус, Огайо ), 1875 ж. Оберлин колледжінің әдебиет өнері бакалавры,[21] және профессор Чарльз Генри Пенфилдтің қызы (1826 жылы 7 қаңтарда дүниеге келген Алден, Нью-Йорк; 1891 жылы 11 мамырда қайтыс болды Кливленд, Огайо),[22] Оберлин колледжінде грек және латын тілдерінен сабақ берген (1846–1870),[23] және оның бірінші әйелі Маргарет Гертруда Уйетт (1824 жылы 14 желтоқсанда Англияда, Лондон қаласында дүниеге келген; 1850 жылы 25 сәуірде үйленген; 1861 жылы 15 сәуірде Огайо, Огайо қаласында қайтыс болған);[24]

Ament Owosso-да миссионер ретінде тағайындалды Қауымдық шіркеу 1877 жылы 5 қыркүйекте 1880 жылы отставкаға кеткен пастор Рев Люциус О.Лидің басшылығымен түйетауық және кейінірек Орталық Түркиядағы Теологиялық Семинарияның президенті болған Мараш, Түркия.[16][25][26]

Министрлік (1877–1909)

Қытайдағы алғашқы миссионерлік кезең (1877–1885)

Aments Қытайдан жөнелді Окленд, Калифорния 17 қазан 1877 жылы пароходта Қытай. Он бір апталық сапардан кейін олар ақыры Қытайдың Пекин қаласына (қазіргі Пекин) жетті.[27]

Паотингфу (1878–1880)

Амент Паотингфудағы Солтүстік Қытай миссиясында қауымдастық миссионері ретінде қызмет етті (қазір Баодинг ), сол кездегі капиталы Жили провинциясы, Қытай, (Пекиннен оңтүстікке қарай 137 шақырым жерде) 1877-1880 жж.[28] Ол кезде шамамен 100000 тұрғын болған, олардың 22000-ы қайыршылар. Аймақтағы қатты аштық олардың аштықтан құтылуға бағытталуына әкелді.[29]

Патингфуда қызмет ете жүріп, Амменттің тұңғыш баласы Маргарет дүниеге келді (1879 ж. Қарашада туған), ол туылғаннан кейін қайтыс болды.[30]

Пекин (1880–1885)

Мэридің жалғасқан ауруына байланысты Амценттер 1880 жылы Пекинге ауысып, олар 1885 жылдың соңына дейін қызмет етті.[16] Сонымен қатар, Ament редакторы болды Солтүстік Қытай жаңалықтары,[31] және The North China Church Times.[32]

Пекиндегі алғашқы мерзімінде Амменттің тағы екі баласы болды: Филипп Уйетт Амент (1882 жылы 21 қазанда туған; 1883 жылы 27 маусымда Пекинде қайтыс болған);[33] және Эмили Хэммонд Амент (1884 ж. 24 тамызда Қытайда дүниеге келген).[34]

Қытайдың христиандық күш-жігер одақтары

Ament The компаниясының негізін қалаушылардың бірі және президенті болды Христианға деген ұмтылыстың жас адамдар қоғамы, Қытайдың христиандық күш-жігер одақтары (ОСК) деп аталады.[2][35] Ament Christian Endeavour-дің маңыздылығына қатты құмарлықпен сенді: «Оянған Қытайға жаңа өмір әкелуде, сөзсіз, Christian Endeavor үлкен үлес қосады».[36] 1900 жылы Ament Солтүстік Қытай христиандық күш-жігер одағының президенті болып сайланды.[37]

Бірінші шабуыл: Огайодағы қызмет (1885–1888)

Ament-тің анасы Эмили Хаммонд Аменттің ауыр сырқатына байланысты, Ament 250 мүшесін пасторлыққа шақырды Қауымдық шіркеу Медина, Огайо (шамамен 30 шақырым Кливленд, Огайо) оған қамқор бола алуы үшін. Ондағы үш жыл ішінде ол мықты шіркеу тұрғызды.[16][38] Огайода болған кезде, Амент Огайо Христиан Эндевор Одағының президенті болды,[39]

1887 жылы Aments төртінші (және соңғы) баласы болды, Уильям Шеффилд Амент (1887 жылы 25 шілдеде туған) Медина, Огайо; балалық шақтан аман қалған олардың жалғыз баласы 1951 ж. қайтыс болды).[40] Уилл, кіші ағылшын профессоры болады Скриппс колледжі, Клармонт, Калифорния,[41] және тең авторы Oxcart to Airplane (Пауэлл, 1929), «Калифорниядағы тасымалдаудың жалғыз жалпы тарихы».[42]

Қытайдағы екінші миссионерлік кезең (1888–1897)

1888 жылы тамызда Амент және оның отбасы миссионерлік қызметін жалғастыру үшін Бейжіңге оралды.[16][43]

Эмили Аменттің қайтыс болуы

Дүйсенбі, 1893 жылы 27 ақпанда таңғы сағат 9.30-да Амтестің қызы Эмили Бейжіңде қайтыс болды дифтерия сегіз жарым жасында. бір апталық аурудан кейін.[44] Пекиннің Бесінші көшесінде, Қауымдық шіркеудің Солтүстік капелласының жанында, қытайлық қыздарға білім беру үшін Эмили Амент мемориалдық мектебін құруға қаражат бөлінді.[45] 1899 жылдың соңына қарай мектеп Алтыншы көшеге қайта орналастырылды.[46]

Редактор Солтүстік Қытай жаңалықтары

1893 жылы Ament редакторы болды Солтүстік Қытай жаңалықтары, қытайлық ай сайынғы газет, бастапқы тиражы айына 550 данадан асады.[47]

Ament басқа міндеттерінің қатарында ABCFM миссиясының қазынашысы болды; ABCFM үшін де, Пресвитериан миссиясы үшін де постмастер; миссия кітап бөлмесінің менеджері; Киелі кітап дүкенінің менеджері; және үш қауымның бақташылығы. Сонымен қатар, ол қызметін жалғастырды евангелист.[48] 1894 жылдың қазан айынан бастап Амент ер балалар мектебінің жетекшісі, сонымен қатар Бейжің Оңтүстік капелласында уағызшы болды.[49]

1896 жылы Ament «Түпкі христиандардың рухани қажеттіліктері» атты мақаласын ұсынды, онда ол шіркеу мүшелерінің сандық қосылуын жоққа шығарды, бұл «келу керек нәрсе - Қытайдағы рухани шіркеу» екенін көрсетті.[50]

Екінші сатылым (1897–1898)

1897 жылдың көктемінен бастап Ament жылдың бір бөлігін Мичиган штатындағы Овоссо қаласында өткізді және өзінің үйіндегі Овоссо бірінші қауымдық шіркеуінде белсенді болды және сол шіркеудің миссионерлік бағытын қайта жандандыруға жауапты болды.[26] 1897 жылдың жазында ол Овоссода күн сайын уағыз айтты Y.M.C.A..[51]

Қытайдағы үшінші миссионерлік кезең (1898–1901)

1898 жылы 4 қыркүйекте Амент әйелі мен ұлы Виллиді Овоссода анасы мен қайтыс болған әпкесінің қызына қарау үшін қалдырды.[52] Ament 1898 жылы 8 қазанда Қытай императорының құлатылуы салдарынан шетелдіктерге қарсы қарсылыққа қарсы тұру үшін Пекинге оралды. мемлекеттік төңкеріс.[53]

1898 жылы Ament-те «Қытай діндері» атты мақаласы болды Студенттік миссионерлік үндеу: Үшінші Халықаралық Конвенциядағы өтініштер Студенттік еріктілер қозғалысы шетелдік миссияларға арналған, онда ол: «Біреулер сендер қытайлар туралы шындықты өтірік айтпайсыңдар деп айтты. Олар жер бетіндегі ең дінсіз адамдар», - деді.[54]

1898 жылы желтоқсанда Ament бұл туралы хабардар етті Оберлин колледжі, оның алма матер, оны құрметті марапаттауға шешім қабылдады Тәңірліктің докторы (Д.Д.) дәрежесі.[55]

1900 жылдың аяғында Ament Қытай ABCFM миссиясының Пекин филиалына байланысты 22 шіркеудің 17-сін отырғызуға жауапты болды.[56]

Боксер көтерілісі және оның салдары (1900)

Аментті Бейжіңнен 100 шақырым қашықтықта басқа миссионермен бірге экспедицияға бара жатқанда боксшылар ұстап алды, бірақ аман-есен қашып кете алды.[57] Кезінде Боксшылар көтерілісі 1900 ж., 1900 ж. 7 маусымда бейсенбіде Ament әскери эскорт сұрады Эдвин Х.Конгер, АҚШ-тың Қытайға министрі, қоршауға алынған ABCFM миссионерлерін Тунчовта эвакуациялауға мүмкіндік беру үшін (қазіргі уақытта Тунчжоу ауданы Пекин) (Пекиннен оңтүстік-шығысқа қарай 21 шақырым жерде орналасқан). Пекиндегі барлық әскерлері керек деп есептеген Конгер эскортты ұсынудан бас тартқан кезде, Аменттің өзі жалғыз және қарусыз Тунчовқа 16 арбамен пойызбен барды және миссионерлер қауымдастығының 24 мүшесі мен бірқатар қытайлық көмекшілерді сәтті эвакуациялауға ықпал етті. .[58] Тунгхоу миссионерлері «8 маусымда Амент мырзаның күші мен күшінің арқасында әйелдерімен және отбасыларымен Пекинге көтеріле алды».[59]

Пекиндегі боксшылардың әдіскер миссионерлік кешеніне кейінгі шабуылы кезінде, Амент 1900 ж. 13 маусым, сәрсенбі күні түстен кейін ғимараттан шыққан соңғы миссионер болды.[60] Методист қосылысы эвакуацияланғаннан кейін бір аптадан кейін Ament, боксердің белсенділігінің жоғарылауына қарамастан, олар эвакуацияланғаннан кейін қалған тауарларды алу мүмкіндігін бағалау үшін әдіскер құрамына оралды. Содан кейін Ament жиырма миссионерді және 60 қытайлықты ұйымдастырып, мүмкіндігінше көбірек дүкендерді алып тастау үшін үйге оралды, бұл оларды қоршау кезінде сақтауға үлкен үлес қосты. «Көптеген адамдар қарыз болған бұл көмек Амент мырзаның тергеуінің нәтижесі болды».[61] Кейінгі елу бес күндік қоршау кезінде Амент британдық легионда паналанды Пекиннің легиондық кварталы, мұнда тәркіленген тауарларға қарау жауапкершілігі болды.[62]

Ament өзінің жеке бастамасымен Тунчовтағы ABCFM миссионерлерін құтқара алғанымен, әлі де көптеген адам шығындары болды. Он үш ересек миссионерлер мен бес баланы боксшылар өлтірді.[63] Мисс Мэри Сьюзан Моррил (1863 ж.т.) кірді Портленд, Мэн ) және Мисс Энни Аллендер Гулд, он бір шетелдік миссионерлердің арасында, төрт бала және елуге жуық қытайлық христиандарды өлтірді Баодинг 1900 жылғы 30 маусымнан бастап.[64] Сонымен қатар, ABCFM мүлкіне үлкен зиян келтірілді. ABCFM миссиясының құрамы, Пекин қаласындағы Алтыншы көшедегі Эмили Амент мемориалды мектебі (Аменттің қызының құрметіне аталған) бұзылды.[65] Ament 1900 жылдың шілдесінің аяғында ABCFM Пекин станциясының шығыны шамамен $ 71,000 алтын болды деп есептеді.[66]

1900 жылдың 13 қыркүйегінен бастап Амент және көмекшісі, мәртебелі Элвуд Гарднер Тьюксбери (1865 ж.т., Батыс Ньюбери, Массачусетс ),[67] АҚШ-пен бірге 6-атты әскер, Пекинге іргелес аймақтарды боксшылардан іздеді, боксшылар өлтірген христиандарға өтемақы жинады және кейбір үйлерді өртеуге бұйрық берді, тіпті күдікті боксшыларды өлім жазасына кесті.[68] Ament «бәріне құрметті және әділ болатын адам ретінде» таңдалды.[69]

Өтемақы туралы дау (1901)

Қосымша ақпарат: Твен-Аменттегі төлемдер туралы дау

1901 жылы Ament өзінің (және басқа христиан миссионерлерінің, соның ішінде Рим-католиктің) қызметіне қатысты қайшылықтарға тап болды. Пьер-Мари-Альфонс Фавье ) боксшылардың бүлігінен кейін. «Соғыстан кейін сөз соғысы басталды. Миссионерлік триумфализм Марк Твеннің мысқылмен сөйлесулерімен қақтығысып, олар Ламунды лақтырды. кешірім американдық миссионер Уильям Скотт Амент берген тонау үшін ».[70] Нью-Йорктегі Уилбур Чемберлинмен сұхбат Күн Ament-пен жүргізіліп, миссионерлік сұрақты a деңгейіне көтерді célèbre тудыруы.

Марк Твеннің сыны

Марк Твен, «Американың Филиппиндер мен Қытайға араласуын ашық сынға алды»,[71] және «мамонттардың бірі антиимпериализм, және, әрине, антиимпериалистік әдебиет қайраткері ».[72] Твен пайдалануды шешті Күн мақала миссионерлік кәсіпорында да, оның империалистік тенденцияларында да тұрақты шабуылдың негізі ретінде. Фонердің айтуы бойынша, Твен Ament-тің мінез-құлқын «миссионерлік қозғалыс майдан болған үйге апару үшін пайдаланды» империализм.[73] Твен осы мақалада әсіресе Ament-ке бағытталған. Сюзан Харрис бойынша: «Қараңғылықта отырған адамға, »Деп жариялады Марк Твен Солтүстік Американдық шолу 1901 жылы Батыс империализміне шабуыл жасайды, өйткені ол Оңтүстік Африкада, Қытайда, Кубада және Филиппинде көрінді. Ол өзінің қаскөйлерін атайды - [Уильям] Маккинли, Джозеф Чемберлен, Кайзер, Патша - және олардың құралдары, әсіресе Америка Миссиясы жөніндегі Комиссарлар Кеңесінің құрамына кірген конгрегационист-министр, мәртебелі Уильям Амент.[74]

«Қараңғыда отырған адамға» жарияланғаннан кейін Солтүстік Американдық шолу 1901 жылдың ақпанында алғашқы мақала ретінде үлкен қайшылықтар болды. Бұл мақала «ұлттық сенсацияны, сондай-ақ Твен мен Американдық Шетелдік Миссиялар Кеңесі арасында жабайы пікірталас тудырды».[75]

Кейіннен Ament-ке шабуыл жасалды The New York Times;,[76] арқылы Джон Амес Митчелл, редакторы Өмір журнал;[77] арқылы Чарльз Флетчер Луммис, редакторы Күн сәулесі елі;[78] және The Американың социалистік партиясы.[79] Ament сегізінші сериясында одан әрі шабуылға ұшырады Этикалық мекен-жайлар (1901).[80]

Аментті миссионерлер де, империализм жақтаушылары да қорғады. Олардың реакциясы тез және болжамды болды. Олар Твенді айыптады сатқындық. «Твеннің каустикалық айыптауы, өз кезегінде, қорғаныс тудырды кешірім Шетелдік миссиялар жөніндегі американдық комиссарлар кеңесі тарапынан. Джудсон Смит (1837 жылы 28 маусымда дүниеге келген Мэддифилд, Массачусетс; 1906 жылы 29 маусымда қайтыс болды Роксбери, Массачусетс ), Оберлин колледжіндегі Ament профессорларының бірі болған,[81] Ament демеушілік миссиясының тиісті хатшысы (1884–1906), Шетелдік миссиялар жөніндегі американдық комиссарлар кеңесі (ABCFM); және Гилберт Рейд (тәуелсіз миссионер, бұрын американдық пресвитериандық миссияның мүшесі болған) миссионерлік тонаушылық «жоғары этика» деп мәлімдеді және американдық миссионерлер қытайлық христиандарды жеңілдету үшін ақша беру үшін ғана тонады »деп қосты.[82] Смит Твеннен кешірім сұрауын талап етті.[83] Нью-Йоркке жолдаған хатында Трибуна, Твен Ament-те болғанын талап етті шақырылды өзі.[84]

1901 жылдың қаңтар айының соңында ABCFM Солтүстік Қытай миссиясының он төрт мүшесі Амент пен Тьюксберидің әрекеттерін мақұлдады.[85] 21 наурыз 1901 ж Пекин миссионерлер қауымдастығы Твеннен Ament-ке шабуыл жасаған мәлімдемесінен бас тартуды талап етті.[86] 1909 жылдың қаңтарында Амент қайтыс болғаннан кейін Джудсон Смиттің ізбасары, доктор Джеймс Леви Бартон (1855–1936)[87] сонымен қатар оны және оның әрекеттерін қорғады.[88]

Ament-ті оның әріптестері немесе басқа христиандық ұйымдар ғана қорғаған жоқ. Оны редакция мақаласында қорғады Boston Journal;,[89] Нью-Йорктің көрнекті заңгері және болашақ АҚШ Мемлекеттік хатшысы, Генри Стимсон;[90] арқылыЭдвин Херд Конгер (7 наурыз 1843 - 18 мамыр 1907), АҚШ-тың Қытайдағы министрі (1898–1905);[91] полковник сэр Клод Максвелл МакДональд (1852–1915), Пекиндегі Ұлыбританияның бас дипломаты Боксшылар көтерілісі және қоршаудағы шетелдік легиондарды қорғау командирі;[92] және арқылы Чарльз Харви Денби (1830–1904), АҚШ-тың Қытайдағы бұрынғы министрі (1885–1898)[93]

Ament оның қызметіне қатысты сындар мен кейінгі дау-дамай туралы білгенде, оған жағымсыз әсер етті.[94] Ament 1901 ж. 27 қаңтарында жексенбіде әйеліне жазған хатында осы күйзелісті мойындады: «Мен үйде бұрын-соңды болмағандықтан және барлық қызметтерді жіберіп алып, бұрын жасағаным туралы есімде жоқ нәрсені істеп жатырмын. Қалғаны маған керек және оны сезіндім Бұл өте маңызды болды. Көрдіңіз бе, мен үшін жол жоқ. Бұл таңертеңнен кешке дейін үнемі ауыртпалық болып табылады ».[95]

17 ақпан 1901 ж New York Times Amentтің 1900 жылғы 13 қарашадағы Смитке жазған хаты негізінде ABCFM докторы Джудсон Смиттен Ament әрекеттері туралы басқа есеп алғаннан кейін бас тартуды шығарды. The Times Ament-тің жеке хатында ол дінін қабылдаушыларға келтірілген шығындардың орнын «біздің адамдар өмір сүрген ауылдардың әділеттілік сезіміне жүгіну жолымен» көрсеткенін хабарлады. The Times «Бізді оған әділетсіздік жасауға итермелеген сияқты ... Мұндай жағдайда біз шын жүректен өкінетінімізді білдіруіміз керек».[96] Наурызда Нью-Йорк Күн Ament-пен сұхбатты басып шығарды, онда өтемақы шығынның он үш еселенген мөлшері емес, шығынның тек үштен бір бөлігі екенін көрсетті.[83]

Твен жариялау үшін түсініктеме бере алмайтынын, бірақ сәуір айындағы басылымда жауап беретінін көрсетті Солтүстік Американдық шолу. Оның өкілі: «Ол Пекин миссионерлер қауымдастығы да, Американың шетелдік миссиялар кеңесі де оны ұнатады деп үміттенеді, бірақ ол өз күмәнін білдіреді».[97] Кешірім сұрауды талап еткен ABCFM ашық хатына жауап ретінде Твен «Менің миссионерлік сыншыларыма» деп жазды, ол кешірім сұрамады, дегенмен ол миссионерлердің сөзсіз жақсы мағынаны білдіретіндігін мойындаумен аяқталды. Бастапқыда «Миссионер Доктор Амент ісі» деп аталған эссе жарияланған Солтүстік Американдық шолу 1901 жылы сәуірде.[98] Твен қажеттіліктен он үш есе үлкен және дұрыс мөлшерден үш-үш есе көп болатын сұраныс арасындағы нәзік моральдық айырмашылықты зерттеді. Пейн түсіндіргендей: «Кеңес ауылдың тұрғындарын жекелеген қылмыстарға жауапты етуді қытайлықтардың әдет-ғұрыптары деп санады; және сол сияқты зиянның үстінен үштен бір бөлігін өндіріп алу әдеті болды. өлтірілгендердің жесірлері мен жетімдерінің қолдауына қолданылады ».[99]

Ament қамауға алынды

1901 жылы ақпанда Тунчовтың маңында неміс және француз әскерлері Амент пен екі британдық азаматты тұтқындады және оларға қытайлық ауыл тұрғындарынан ақша талап еткені үшін айып тағылды.[100] Екі британдық субъект босатылған кезде, Ament Америка Құрама Штаттарының министрі Конгерге жүгінгенге дейін ұсталды.[101] Кейіннен Ament неміс әскери қолбасшысы графтың нұсқауымен шығарылды Альфред фон Уалдерси.[102] Чемберлин француздар мен немістер американдықтардың қысымымен оны ешқашан қамауға алынбауын талап етіп босатқанын көрсетті.[103]

1901 жылы 15 наурызда Ament неміс солдаттарын Бейжіңнен жүз шақырым жерде орналасқан Ман-Мин қаласын тонады деп айыптады. Амент «олар христиандар шіркеуін тонап, қорлады, әйелдердің нәпсісін тонады, тіпті сақиналарын құлақтарынан жұлып алып, басқа тәсілдермен оларға қатыгездік жасады» деді. Немістер миссионерлердің өзіне олжаны жеуді тапсырды. «[104]

Үшінші фуро (1901-1902)

Амент 1901 жылы 26 наурызда Бейжіңнен АҚШ-қа оралып, өз ісін жүргізу үшін, өзінің есімін анықтау және басқа миссионерлердің беделін қорғау үшін оралды.[105] 1901 жылы 1 сәуірде Ament а күнәкар ешкі істе ABCFM-ге келесілерді жіберді:

Әріптестерімен кеңесіп, АҚШ Министрінің толық мақұлдауынан кейін ештеңе жасалмады. Мен бұл туралы [Эдвин Х.] Конгер мырзадан сертификат аламын.[106]

Амент Америка Құрама Штаттарына 1901 жылы 25 сәуірде қайтып келді.[105] Сол күні, The New York Times Ament-пен сұхбатты қайта басып шығарды Эдвин Х.Конгер, Америка Құрама Штаттарының Қытайдағы министрі (1898-1905), бастапқыда жүргізілген Коби, Жапония 1901 ж. 6 сәуірінде екі адам болған жолдан Америка Құрама Штаттарына. Конгер тәркіленген тауарлар қытай христиандарының өмір сүруін қамтамасыз ету үшін сатылғанын көрсете отырып, Аменттің әрекеттерін қорғады.[107] Конгер миссионерлердің «өздерінің меншіктерін тек ақталған мақсаттар үшін иемденгенін» көрсетті.[108]

1901 жылы мамырда Ament 1901 жылы Америка Құрама Штаттарына кеңейтілген сапары кезінде оның сыншыларына жауап берді.[109] Твен мен басқалардың сынына жауап ретінде Амент миссионерлердің қытайлықтарды христиандықты қабылдауға мәжбүрлейтінін жоққа шығарды және «Біз олардың сенімдеріне мейірімділікпен қараймыз, жақсылықты алуға тырысамыз және олардың әдет-ғұрыптарына ешқашан араласпаймыз, тек олар христиан дініне кедергі келтіретін жағдайларды қоспағанда. . «[110]

16 мамыр 1901 ж. Нью-Йорктегі Американдық Азия қоғамының үшінші жылдық кешкі асына келген қонақтарға сөз сөйлеген Амент өзін және өзінің миссионерлерін тағы да қорғады:

Мен өзіммен мақтанатын Қытайдағы миссионерлер Шығыс елдерінде мақсатты түрде бұрмаланған американдықтардың бір тобын білдіреді ... Миссионерлердің сөздері бұрмаланып, түсіндірулер жасалды. Осындай жұмыстың табандылығы бұл американдық емес соғыстың түп-тамыры миссионерлердің істерінде көрінген немесе белгілі болған нәрселермен емес, христиан дінінің өзіне қарсы болуымен байланысты деген сезімді ақтай алады. Мақсат Қытайға мүлдем жетпестен бұрын анықталды және бұл қанішер рух жеке адамдарға әділетсіздікпен тоқтамайды.[111]

1901 жылдың мамыр айының аяғында ABCFM кеңесінің хатшысы доктор Джудсон Смит Аменттің үнін өшірді, өйткені ол келесі пікірлер Ament пен оның әріптестеріне зиян тигізеді деп санады. Смит Амментті және басқа миссионерлерді мамыр айында «Миссионерлер және олардың сыншылары» атты эссесінде қорғауға тырысты.[112]

Твен өкінбеді, «Амент сияқты христиан қарақшыларына және американдық басқарма мүшесі Джудсон Смит сияқты кәсіби екіжүзділер мен өтірікшілерге ... Сіз адамдарға [шетелдік миссияларға] қолдау көрсетуді сұраған сайын Джо, Қытайға тыйым салыңыз. Олардың болуына тыйым салынған. Інжілде және адамзаттың кез-келген сезімі бойынша - әділ қарым-қатынаста. Олар сонда үлкен бұзақылық жасады. Мен басқа елдерге тыйым салмас едім ».[113]

Қытайдағы төртінші миссионерлік кезең (1902–1908)

1902 жылы Амент және оның отбасы Пекинге оралды, ол қауым шіркеуінің Оңтүстік капелласы пасторы ретінде өзінің міндеттерін қайта бастады; және басқарманың сенімді басқарушысы ретінде Эпископтық шіркеу әдіскері Пекин университеті (кейінірек қайта аталды) Йенчинг университеті ).[114]

1902 жылға қарай Солтүстік Қытай тыныштандырылды деп хабарланды. ABCFM миссионері, Ховард Спилман Галт (1872–1948) былай деп хабарлады: «Доктор Амент бір жыл бұрын ғана жұмысты қалпына келтіруге алғашқы қадам жасаған жерде бәрі тыныш сияқты. Біз еш жерде ештеңе таба алмадық. оған деген достық сезімдер, әсіресе шенеуніктер ол туралы жақсы сөйледі ».[115]

Христиандық бірлікті жақтаушы

Ament Қытайдағы «христиан күштері арасындағы федерацияның» жан-жақты қорғаушысы болды және коммиссия қағидатын қолдады, сол арқылы миссия топтары басқа агенттіктермен тікелей бәсекелестікті болдырмау үшін евангелизациялау үшін өз аудандарын тағайындайды. 1907 жылы Ament, шіркеу одағы және коммитет комитетінің төрағасы ретінде, оған қағаз ұсынды Қытайдың жүзжылдық миссионерлік конференциясы Шанхай қаласында өтті.[116] Миссионерлік колледж, Аян Дж.П. Джонс, ABCFM Үндістанға миссионері, былай деп жазды:

Оның кең католиктік рухы оны қорғауда Қытайдағы құрдастары арасында көшбасшы етті комотим және сол ұлы Қытай жеріндегі христиандық күштер арасындағы федерация. Миссионерлік орган оны Шанхай конференциясының христиан одағы комитетінің төрағасы етіп сайлады. Оның осы түбегейлі мәселені қаншалықты мұқият және ынта-жігермен зерттегенін аз білетіндер аз, бірақ оның ұлы конференциядағы баяндамасында одақтың себебін қаншалықты мәнерлі және сенімді түрде жақтағанын бәріміз білеміз. Алыстағы елдегі христиандық одақ оның сараңдығы мен ынта-ықыласы үшін кез-келген адам білетіннен гөрі көп қарыздар болады.[117]

Ауру

1908 жылдың шілдесінің аяғынан бастап, Ament теңіз жағалауындағы Пей Тай Хо қаласында (қазіргі кезде) төрт операцияны жүргізді (қазір Бейдайхе ), Хэбэй ауыр септикалық медициналық жағдайды жеңілдету. Ол Пекинге қазан айында орала алды, бірақ 8 қарашада ол миына қатты қысым көрсетіп, шешім қабылдауға мәжбүр болды еліме қайтамын оны Америка Құрама Штаттарына. Aments Пекиннен 1908 жылы 24 қарашада кетіп, Қытайдан 1908 жылы 1 желтоқсанда Шанхайдан соңғы рет аттанды. Ниппон Мару. Транзиттен кейін Коби, Жапония, олар Сан-Францискоға Рождество күні 1908 ж. келді. Амент Лейн ауруханасына ауыстырылды, бірақ оның жағдайы жарамсыз деп саналды.[118]

Өлім

«Ерекше физикалық төзімділіктің адамы болғанына қарамастан ..., отыз алты жылдық қызметтен және өте ауыр жүктемелерден кейін»,[119] Амент Сан-Францискодағы Лейн ауруханасында 1909 жылы 6 қаңтарда 57 жасында, әйелі және ұлы Уиллмен бірге қайтыс болды.[16][119] Медициналық органдар мынаны анықтады: «Ан абсцесс нәтижесінде пайда болатын мидың септикалық жағдайлары, кейінгі белгілер мен мүгедектердің көзі болды ».[120]

Амент Мичиганның Овоссо қаласында 1909 жылы 12 қаңтарда сейсенбіде өзінің үйіндегі Бірінші қауым шіркеуінде өткізілген жерлеу рәсімінен кейін жерленді.[121] Еске алу кештері Ament үшін жексенбі, 1909 жылы 17 қаңтарда Овоссо қаласында (Мичиган) өтті; Медина, Огайо; және Дуайт-Плей қауымында, Нью-Хейвен, Коннектикут. Соңғы еске алу кешені 1909 жылы 14 ақпанда жексенбіде Пекиндегі Тен Ших Коу (қазіргі Дэн Ши Коу) қауым шіркеуінде өтті,[122] сағат 14.00-де қытай тілі қызметімен, 16.30-да ағылшын тілі қызметімен.[123]

Ament және оның қызметін бағалау

Миссионер әріптес Чарльз Евинг 1899 жылы 2 қаңтарда жазған хатында Ament пен оның қызметіне баға берді:

Доктор Амент кеше уағызшы болды және өзінің кеңейтілген дискурсы барысында тыңдармандарын жақсы ұстады. ... Менің ойымша, доктор Амент қаладағы ең жақсы қытайлық [уағызшы] екеніне күмәндануға болмайды. Халық оны тыңдағанды ​​ұнатады. Содан кейін ол жеке жұмыстарда өте жақсы, ер адамдарға жеке қызығушылық танытады және оларды жеңеді. Мұндай бақташылардың жұмысы үйдегідей құнды. ... Станцияның аға мүшесінің [Пекиннің] алаңға қайтып оралуы және жұмыста болуы қай жағынан алғанда да үлкен артықшылық. Доктор Амент - керемет жұмысшы. Ол соншама жұмыста қалай өтеді, мен білмеймін. Мені әрқашан ол екі ер адамның жұмысын істей алады деп айтатын ...[124]

Әріптесі Ament-ті өзінің қайраткерлігі, батылдығы, Қытайдағы және қытай тіліндегі білігі мен тәжірибесі мен қытайлық христиандар тобын басқарғанын ескеріп, «идеалды миссионер» деп атады.[125] Ол қайтыс болғаннан кейін Овоссо, Мичиган Газет Аменттің «Овоссо шығарған ең пайдалы адам» болғандығын көрсетті.[26] Овоссодағы көше оның құрметіне аталды.[126] Ament «қоғамға ұлттық және халықаралық әсер еткен» Овоссоның бұрынғы тұрғындарының бірі болып саналады.[127]

Амент қайтыс болғаннан кейін көп ұзамай, 1909 жылы 27 ақпанда Мира Смитке жазған хатында Аменттің әріптестерінің бірі Чарльз Евинг былай деп жазды:

Мен бүгін ғана Will Ament-ке жаздым. Сіз оның әкесі доктор [Уильям] Аменттің, 6 қаңтарда қайтыс болғанын білесіз. Мен Уиллге әкесінің алғырлығы мен күшіне жаңа көзқарас бергім келді. Ол ең жақсы евангелист қызметкер және біздің Миссияда болған ең табысты ұйымдастырушысы. Оның жоғалуын жұмыстың өзі де, жұмысшылардың өзі де қатты сезінеді. Бірақ ол өз жұмысын өте ауыр жасады [sic ] және кез-келген станция өзінің жетекші жұмысшысынан айырылып, Пекин сияқты мықты болып қала алмайтындығына сенімдімін. Ұзақ жылдар бойғы ең адал, жігерлі, қажырлы еңбектен кейін ол бәрін осындай қалыпқа келтіре алды, ол өліммен бетпе-бет келгенде, орындалмаған міндеттерді сезінумен емес, тыныштықпен қазір, ақыры, аяуға болады.[128]

1935 жылы Уильям Э. Гриффис көрсетті

Миссионерлер мен дипломаттар үшін құтқару, тамақтану және белгілі бір төлем болды; бірақ үйінде және өрістерінде жер аударылған отандық христиандар туралы не қалды, олардың арасында тек қалдықтар қалды? Тіпті тамақ қайдан келді? Осындай дағдарыста американдық доктор Амент сияқты батыл адамдар ашық жерге шықты. Қытайдағы әділеттілік пен ежелгі әдет бойынша, ол боксшыларды біріктірген немесе оларды көтермелеген ауыл ақсақалдарын азық-түлікпен қамтамасыз етуге мәжбүр етті. Пекиндегі тәркіленген мүліктерден отандық христиандарды үйіне жібергенге дейін оларды қолдау үшін ақша алынды. Бұл әрекетті үйде танымал автор дұрыс түсінбеді және жаманатты етті. Ол шындықты көрсеткен доктор Аментке шабуыл жасағанда «тартарды ұстады».[129]

Ларри Томпсонның 2009 жылғы кітабына сәйкес, Аменттің «тапқырлық ерлігі бүлінген» хабрис «Марк Твен көпшілік алдында сынға алғаннан кейін, Амент Қытайдағы шетелдік миссионерлер төңірегіндегі дау-дамайда танымал болды».[130]

Әдебиеттер тізімі

  1. ^ [1]; [2]
  2. ^ а б Портер, 353.
  3. ^ «Доктор Уильям С. Амент», The New York Times (8 қаңтар 1909).[3]
  4. ^ «Эгберттің отбасылық тарихы. F бөлімі: Туысқан отбасылар: Пьер Перриннің отбасы»; http://freepages.family.rootsweb.ancestry.com/~emty/Section_F_Pierre_Perrine_Family.html; Shiawassee, MI 1850 Федералдық санақ, INDEX 5-тен 1-файл, http://ftp.us-census.org/pub/usgenweb/census/mi/shiawassee/1850/indx-a-c.txt. Тексерілді, 2 сәуір 2009 ж.
  5. ^ Мичиган штатындағы Шивасси округы Дибанның некеге тұру индексі; http://files.usgwarchives.net/mi/shiawassee/vitals/marriages/dbn-nov-a-am-2006.txt
  6. ^ Кларибел Джон Леггатпен (1832–1902), тау-кен ісіне инвестормен және Монтанадағы Бьютте тау-кен инженері Александр Дж. Леггаттың (1876–1961) анасымен үйленген. Ол Кларибел Амент Леггат деп аталатын қызын босанған кезде қайтыс болды; http://montanahistorywiki.pbwiki.com/Mining-in-Montana. Шығарылды 2 сәуір 2009; Портер, 14 жас; Флоренс Бенц Пенфилд, Самуил Пенфилдтің ұрпақтары туралы шежіре (Харрис Пресс, 1964 ж.): 157; [4]; Портер, 68 жас; «Александр Леггат жинағы, 1864–1964»; http://www.lib.montana.edu/collect/spcoll/findaid/0781.html. Тексерілді, 2 сәуір 2009 ж.
  7. ^ а б «Қысқаша тарих» (22 мамыр 2008 ж.); http://www.fccucc.com/index.php?Itemid=62&id=47&option=com_content&view=article. Тексерілді, 1 сәуір 2009 ж.
  8. ^ Портер, 21 жас.
  9. ^ Портер, 22 жас; «Чарльз Г.Финнейдің қауымдық шіркеуінің мүшелері 1860 жылы Оберлинде Екінші қауымдық шіркеуді құрды. 1870 жылы екінші қауымдық шіркеу аяқталғанға дейін олар колледж капелласында кездесті. Ғимарат 1605 адам сиятын. 1920 жылы бірінші және екінші қауым 1929 жылы шіркеулер қайта біріктірілді. Құбырлар 1929 жылы алынып тасталды және ғимарат Райт зоология зертханасы ретінде 1959 жылға дейін қызмет етті, содан кейін ол қиратылды. Қазір бұл жерді музыка консерваториясы алып жатыр ». http://omp.ohiolink.edu/OMP/NewDetails?oid=585595&fieldname=place&results=9&sort=thedate&searchstatus=1&hits=55&searchmark=0&searchstring=Oberlin+(Ohio)&searchtype=kw&format=cat=cont=. Тексерілді, 1 сәуір 2009 ж.
  10. ^ а б Портер, 22 жаста.
  11. ^ ЖЕТІМ БІС ЖЫЛДЫҚ ОБЕРЛИН колледжінің жалпы каталогы 1833–1908 жж.: Колледж тарихындағы негізгі оқиғалар туралы есеп, колледж ғимараттарының иллюстрацияларымен. (Оберлин, О.Х.: Оберлин колледжі, 1 сәуір 1909): 19.
  12. ^ Портер, 28 жас; Akron Beacon журналы (1873 ж. 29 қараша): 4 (3-баған); http://ascpl.lib.oh.us/internetresources/sc/ABJSub/1873.pdf. Тексерілді, 1 сәуір 2009 ж.
  13. ^ http://www.revere.k12.oh.us/history.aspx. Тексерілді, 1 сәуір 2009 ж.
  14. ^ «Пекин қауымдастырушылары», The New York Times (1900 ж. 7 шілде): 6
  15. ^ Прентис, Джордж Льюис, Нью-Йорк қаласындағы Одақтық Теологиялық семинария: алғашқы елу жылдағы тарихи-өмірбаяндық очерктер (Нью-Йорк: Ансон Д.Ф. Рандольф, 1889): 110 .;https://archive.org/download/uniontheological00prenrich/uniontheological00prenrich.pdf. Шығарылды 2 сәуір 2009; Жылы Мемориам Уильям Скотт Амент, 1851–1909 жж.: Еске алу мекен-жайлары, Тунчжоу, 1909, 47б. [5]
  16. ^ а б c г. e f ж Дэвид Шавит, Америка Құрама Штаттары Азиядағы, 6–7.
  17. ^ Портер, 29 жас.
  18. ^ Портер, 29-30.
  19. ^ Жылы Мемориам Уильям Скотт Амент, 1851–1909 жж.: Еске алу мекен-жайлары, Тунчжоу, 1909, 47б. [6]
  20. ^ Миссияны зерттеу: Шет елдердегі әйелдердің жұмысы 29–30 (Қауымдық шіркеудің ішкі істер жөніндегі әйелдер миссиясы, 1911): 253.
  21. ^ Oberlin каталогы:757; https://archive.org/download/generalcatalogue00oberrich/generalcatalogue00oberrich.pdf
  22. ^ http://www.penfield.fm/genealogy/wc01/wc01_143.html. Тексерілді, 2 сәуір 2009 ж.
  23. ^ Оберлин каталогы (1909): 168; https://archive.org/download/generalcatalogue00oberrich/generalcatalogue00oberrich.pdf
  24. ^ http://www.penfield.fm/genealogy/wc01/wc01_143.html. Шығарылды 2 сәуір 2009; Oberlin каталогы (1909):184; https://archive.org/download/generalcatalogue00oberrich/generalcatalogue00oberrich.pdf; Портер, 34 жас; Арчи Крауч, Қытайдағы христиандық, 646; Флоренс Бенц Пенфилд, Сэмюэль Пенфилдтің ұрпақтары туралы шежіре: Доктор Леви Букингем сызығымен және Гридли, Дуайт, Берлингем, Дьюи және Пинчхон кепілдік сызықтарымен толықтырылған. (Harris Press, 1963): 157; http://www.penfield.fm/genealogy/wc01/wc01_144.html; Американдық өмірбаян сөздігі 1: 241; Торнтон Бигелоу Пенфилд және Сара Инграхам Пенфилд, Ямайкадан келген хаттар: 1858–1866 жж, ред. Чарльз Г.Госселинк (Silver Bay, NY: Boat House Books, 2005): 16, 30.[7]
  25. ^ Портер, 11, 34.
  26. ^ а б c «Қысқаша тарих», 22 мамыр 2008 ж; The New York Times (1909 ж. 20 сәуір): 2; https://timesmachine.nytimes.com/timesmachine/1909/04/20/101035026.pdf. Шығарылды 2 сәуір 2009; «ФАМИНА МАССАКР ЗОНАСЫНДА ӨТКІЗІЛЕДІ», The New York Times (1909 ж. 6 мамыр): 6; https://timesmachine.nytimes.com/timesmachine/1909/05/06/101879762.pdf. Тексерілді, 2 сәуір 2009 ж.
  27. ^ Портер, 36, 39.
  28. ^ Портер, 37 жас.
  29. ^ ПОртер, 40–41.
  30. ^ [8]; Портер, 53-54.
  31. ^ Твен, с.1031, н. 458.7
  32. ^ Лодвик, Қытай жазбасы, 7.
  33. ^ [9]; Портер, 75–76.
  34. ^ [10]
  35. ^ Марта Эмили Пармили Роуз, Огайоның Батыс қорығы және оның кейбір пионерлері, орындары мен әйелдер клубтары. Ұлттық Американдық әйелдердің сайлау құқығы қауымдастығының жинағы (Конгресс кітапханасы) (Euclid Print. Co., Co., 1914): 132.
  36. ^ Уильям Скотт Амент, келтірілген Christian Endeavor нұсқаулығы: толық библиографиясы және бірнеше қосымшалары бар қоғамның тарихы, теориясы, қағидалары мен практикасына арналған оқулық., 222 бет, Фрэнсис Эдвард Кларк. Кристиан Еңбек Бірлескен Қоғамы, 1903 ж.
  37. ^ Портер, 180.
  38. ^ Әйелдер ішкі істер миссиясы, Миссияны зерттеу: Шет елдердегі әйелдердің жұмысы 29–30 (1911–1912): 253. Қауымдық шіркеудің әйелдердің ішкі істер миссиясы кеңесінде басылған, 1911; Портер, 90 жас.
  39. ^ Уильям Шоу, Еңбекқор эволюциясы: өмірбаян. (Christian Endeavor World, 1924): 228.
  40. ^ [11]; Американдық өмірбаян сөздігі 1:241.
  41. ^ [12]
  42. ^ Джеймс Дж. Ролс және Ричард Дж. Орси, Алтын мемлекет: Калифорниядағы Голд-Раштағы тау-кен және экономикалық даму (California History Sesquicentennial Series, 2) (Калифорния Университеті, 1999): 269.
  43. ^ DAB 1:241.
  44. ^ [13]; Портер, 116, 118.
  45. ^ Портер, 116, 122.
  46. ^ Портер, 164.
  47. ^ Портер, 124.
  48. ^ Портер, 124-125.
  49. ^ Портер, 128.
  50. ^ Ament, «Рухани қажеттіліктер», in Қытайдың евангелизациясы, 44; Портер, 135.
  51. ^ Портер, 143.
  52. ^ Портер, 144, 205.
  53. ^ Портер, 145.
  54. ^ The Student Missionary Appeal: Addresses at the Third International Convention of the Student Volunteer Movement for Foreign Missions (Student volunteer movement for foreign missions, 1898): 336ff.
  55. ^ Porter, 153.
  56. ^ Porter, 211.
  57. ^ "Letters from China", The New York Times (22 June 1900):2; https://timesmachine.nytimes.com/timesmachine/1900/06/22/102436392.pdf; "Escaped from Boxers", The New York Times (15 July 1900):2.
  58. ^ Ричард О'Коннор, The Spirit Soldiers: A Historical Narrative of the Boxer Rebellion (Putnam, 1973): 64; Bessie Smith Ewing, Diary (Saturday 9 June 1900), in Death Throes of a Dynasty, 73; Robert Kennaway Douglas and Jeremiah Whipple Jenks, Қытай (P.F. Collier & son, 1913):300.
  59. ^ Robert Hart, "These from the Land of Sinim.": Essays on the Chinese Question (Chapman & Hall, 1901): 15.
  60. ^ "The Rev. Dr. William S. Ament", New York Times (9 January 1909); "Cry From Missionaries", New York Times (12 June 1900); Bessie Smith Ewing, Diary, Thursday, 14 June 1900, In Death Throes, 77–79.
  61. ^ A Missionary Observer, letter to the Editor 9 March 1901; "Mission Spirit in China", The New York Times (12 March 1901).
  62. ^ Arnold Henry Savage Landor, Қытай және одақтастар, Volume 2 (London: William Heinemann, 1901), 72.
  63. ^ List of the Martyred Protestant Missionaries during the Boxer Crisis of 1900#American Board of Commissioners for Foreign Missions
  64. ^ Paul Hattaway, Қытайдың христиан шейіттері (Oxford, UK and Grand Rapids, MI: Monarch, 2007):196–210
  65. ^ Luella Miner, Қытайдың азап шеккендер кітабы: 1900 жылдың жазында қытайлық христиандардың ерлікпен азап шеккені және керемет түрде босатқандығы туралы жазба., (Jennings and Pye, 1903): 240; Роберт Харт; Джон Кинг Фэрбанк; Katherine Frost Bruner; Elizabeth MacLeod Matheson; and James Duncan Campbell, The I. G. in Peking: Letters of Robert Hart, Chinese Maritime Customs, 1868–1907 (Belknap Press of Harvard University Press, 1975): 879.
  66. ^ Porter, 189.
  67. ^ Брэкни, Уильям Х. "Elwood Gardner Tewksbury (1865—1945)". Қытай христианының өмірбаяндық сөздігі. Алынған 11 маусым 2018.
  68. ^ Oggel, Mark Twain Encyclopedia 23.
  69. ^ Martha Emily Parmelee Rose, The Western Reserve of Ohio and Some of Its Pioneers, Places and Women's Clubs, National American Woman Suffrage Association Collection (Library of Congress) (Euclid Print. Co., 1914): 133.
  70. ^ Bickers & Tiedemann, Боксшылар, xv.
  71. ^ Маверик Марвин Харрис, «Қытай», 142, в Марк Твен энциклопедиясы.
  72. ^ Эверетт Х.Эмерсон, Марк Твен: Әдеби өмір (University of Pennsylvania Pennsylvania, 2000): 257.
  73. ^ Филипп Шелдон Фонер, Марк Твен: Әлеуметтік сыншы: әлеуметтік сыншы (Халықаралық баспагерлер, 1958): 280.
  74. ^ Харрис; Альберт Бигелоу Пейн, Марк Твен: Өмірбаян, 214-тарау
  75. ^ Дж. Kinch, "Europe and Elsewhere", Марк Твен энциклопедиясы, 261.
  76. ^ "A Missionary Arrested", The New York Times (5 February 1900):5; [https://timesmachine.nytimes.com/timesmachine/1901/02/07/117954646.pdf "Our Missionaries in China", New York Times (7 February 1901):8; "Missionaries' Indemnities", New York Times (31 March 1901)
  77. ^ Дж. Митчелл, Өмір 37 (1901): 184.
  78. ^ Charles Fletcher Lummis, Күн сәулесі елі 14 (F.A. Pattee, 1901): 237.
  79. ^ Daniel De Leon, "Mark Twain on Missionaries." Күнделікті адамдар 1: 303 (1901 ж. 29 сәуір): 1. желіде: [14]
  80. ^ Frederic Harrison, "The Religion of Duty", Этикалық мекен-жайлар, Volume 8. American Ethical Union. (S. Burns Weston, 1901):92–93. In the same publication, however, referring to Ament: "The truth of the matter is, that the missionary has been made the scapegoat by conspiring and corrupt native officials, and by immoral foreigners now in China and their ignorant brethren here in the United States."(35)
  81. ^ General Council of the Congregational and Christian Churches of the United States, The Year Book of the Congregational Christian Churches of the United States of America (General Council of the Congregational and Christian Churches of the United States Executive Committee, 1907):38; Daniel Coit Gilman; Harry Thurston Peck; and Frank Moore Colby, eds. The New International Encyclopæeia Volume 18 (Dodd, Mead and company, 1909):261.
  82. ^ Bickers & Tiedemann, Боксшылар, 104; Альберт Бигелоу Пейн, Марк Твен: Өмірбаян, 214-тарау
  83. ^ а б Марк Твен энциклопедиясы, 23.
  84. ^ Филипп Шелдон Фонер, Марк Твен: Әлеуметтік сыншы: әлеуметтік сыншы (International Publishers, 1958): 280; Марк Твен энциклопедиясы, 23.
  85. ^ «Индонезияға жіберілген миссионерлердің әрекеті», The New York Times (1901 ж. 22 наурыз): 6.
  86. ^ Ховард Калбертсон, «Миссиялар тарихы: бүгін болды»; «Твейннен бас тартатын талап», Нью-Йорк Таймс (1901 ж. 22 наурыз): 16; Портерден алынған, 236.
  87. ^ David M. Stowe, "James Levi Barton", in The Biographical Dictionary of Christian Missions, 46. Ed. Grand Rapids, MI: Eerdmans, 1999. Gerald H. Anderson.
  88. ^ Дж.Л.Бартон, «Қытайға да, Америкаға да шығын», Қауымдастырушы (1909); Портерде келтірілген, 365.
  89. ^ «Әзілкеш Астрая», Boston Journal; Портерде келтірілген, 236–237.
  90. ^ «Миссионерлер: Олар әлі де жалғаса береді». Редакцияға хат New York Times, Генри Стимсоннан, 21 наурыз 1901, жарияланған New York Times (24 March 1901);
  91. ^ «Қорғалған миссионерлер: Жапониядағы министр Конгермен және доктор Аментпен сұхбат: Суккордың жергілікті христиандарына сатылатын тауарлар». Коби Геральд (1901 ж. 24 сәуір). Қайта басылды The New York Times (1901 ж. 25 сәуір): 2. [15]; Ерте заманнан бастап қазіргі уақытқа дейінгі құнды металдар тарихы, 358; Портерде келтірілген Эдвин Конгер, 242.
  92. ^ Sir Claude MacDonald, quoted in Porter, 244.
  93. ^ Чарльз Денби, Қытай және оның халқы, 217–218.
  94. ^ Miss N.N. Russell, quoted in Porter 210.
  95. ^ Porter, 221.
  96. ^ Редакциялық, The New York Times (1901 ж. 17 ақпан)
  97. ^ «Твейннен бас тартатын талап», Нью-Йорк Таймс (1901 ж. 22 наурыз): 16
  98. ^ Эмерсон, 258.
  99. ^ Альберт Бигелоу Пейн, Марк Твен: Өмірбаян, 214-тарау
  100. ^ J.A, Mitchell, Өмір (1901): 154.
  101. ^ "A Missionary Arrested", The New York Times (5 February 1900):5
  102. ^ "Mr. Ament Still in Custody: But a Dispatch to London Says Count von Waldersee Has Ordered His Release." New York Times (6 February 1901):6.[16]; Porter, 221.
  103. ^ Чемберлин, Тапсырыс берілді, 253–254.
  104. ^ Ерте заманнан бастап қазіргі уақытқа дейінгі құнды металдар тарихы, 355.
  105. ^ а б Ағымдағы энциклопедия: ай сайынғы адамзат прогресінің жазбасы. 1 том. (Қазіргі зерттеу қоғамы, 1901): 37.
  106. ^ Уильям Амент, ABCFM-ге кабель, 1901 ж. 1 сәуір Ашық сот: дін ғылымына, ғылым дініне және діни парламент идеясын кеңейтуге арналған Пол Карус (Ашық сот паб., Ко., 1901): 329.
  107. ^ «Қорғалған миссионерлер: Жапониядағы министр Конгермен және доктор Аментпен сұхбат: Суккордың жергілікті христиандарына сатылатын тауарлар». Коби Геральд (1901 ж. 24 сәуір). Қайта басылды The New York Times (1901 ж. 25 сәуір): 2. [17]
  108. ^ Ерте заманнан бастап қазіргі уақытқа дейінгі құнды металдар тарихы, 358.
  109. ^ «Доктор Амент сыншыларға жауап береді», The New York Times (10 мамыр 1901)
  110. ^ New York Times (10 мамыр 1901)
  111. ^ «Азия қоғамы Конгер мырзаны құрметтейді»
  112. ^ Джудсон Смитті қараңыз, «Миссионерлер және олардың сыншылары», Солтүстік Американдық шолу 172 (May 1901); Оггель, 23 жаста.
  113. ^ Уильям Э. Фиппсте келтірілген Марк Твен, Марк Твеннің діні (Mercer University Press, 2003): 212.
  114. ^ Porter, 364; http://sarawakiana.blogspot.com/2008/09/my-father-went-to-yen-ching-university.html
  115. ^ "North China Seems Pacified", The New York Times (22 March 1902):9; David Shavit, Galt, "Howard Spilman" in Азиядағы Америка Құрама Штаттары: тарихи сөздік, 182.
  116. ^ Porter, 369.
  117. ^ Dr. J.P. Jones, Madura Mission, India Letter (January 1909); quoted in Porter, 358.
  118. ^ Porter, 342–347.
  119. ^ а б Миссияны зерттеу 29–30:253.
  120. ^ Porter, 347.
  121. ^ Porter, 349.
  122. ^ Уильям Скотт Амент: Тенг Ших Коу қауымдық шіркеуінде өткен еске алу кештерінде айтылған үндеулер, Пекин, Қытай, он төртінші ақпан, жексенбі, он тоғыз жүз тоғыз. Солтүстік Қытай Одағы колледжінің баспасы, 1909 ж.
  123. ^ Porter, 349, 351–352.
  124. ^ Charles Ewing to Judson Smith, 2 January 1899, Peking, Death Throes of a Dynasty, 58–59.
  125. ^ Томпсон, Ларри Клинтон, Уильям Скотт Амент және боксшы бүлігі. Jefferson, NC: McFarland, 2009, 3
  126. ^ Ament Street, Owosso, Michigan
  127. ^ http://seeowosso.com/community/bios-2/. Тексерілді, 1 сәуір 2009 ж.
  128. ^ Charles Ewing to Myra Smith, 27 February 1909, Hsiku, Tientsin, China; Death Throes of a Dynasty, 208.
  129. ^ William E. Griffis, Қытай тарихы: Аңыз, аңыз және жылнамаларда. Аян. (Boston and New York: Houghton Mifflin, 1935): 270–271.[18]
  130. ^ Thompson, 3

Writings of William Scott Ament

Мақалалар

  • "The Ancient Coinage of China." Американдық археология және бейнелеу өнері тарихы журналы 4:3 (September 1888):284–290.
  • "A Bishop's Loot," Тәуелсіз 53 (1901):2217–2218.
  • "The Charges against Missionaries," Тәуелсіз 53 (1901): 1051–52.
  • "The Chinese Settlement once more". Тәуелсіз (12 September 1901):2147.
  • "Chinese Temperance Legislation". Journal of the North China Branch of the Royal Asiatic Society of Great Britain and Ireland 20 (1885): 254. Shanghai: Shanghai Literary and Scientific Society. Kelly & Walsh, 1885.
  • "Marco Polo in Cambaluc: A Comparison of Foreign and Native Accounts". Peking Oriental Society Journal 3:2 (1892):97–122.
  • "A Periodical Literature for China."
  • "Romanism in China". The Chinese Recorder 14 (January–February 1883): 47–55.
  • The Chinese Recorder 24 (July 1893): 343–344.
  • "The Spiritual Needs of Native Christians", 44ff. Жылы The Evangelisation of China: Addresses Delivered at Five Conferences of Christian Workers, Held During August, September and October 1896, at Chefoo, Peking, Shanghai, Foochow and Hankow. Edited by David Willard Lyon. Published by The Tientsin Press, pub. by the National Committee of the College Young Men's Christian Association of China, 1897.

Кітаптар

  • Comity and Federation. Published by Centenary Missionary Conference, 1906.
  • The Giant Awakened. n.p., n.d.

Дереккөздер және одан әрі оқу

Мақалалар

Замандас (1877–1910)

  • Бартон, Джеймс Л. «Доктор Аменттің алғысы». Миссионер Хабаршы (Ақпан 1909).
  • Беллами, Фрэнсис Руфус. Мақала Жаңа Outlook. Outlook Publishing Company, Inc., 1901. Ament үшін 377-388 беттерді қараңыз.
  • Чаутаукуа Мекеме. The Chautauquan 34 (1902): 13. Chautauqua әдеби-ғылыми үйірмесі, 1902 ж.
  • Талшық және мата: мақта және жүн саудасында американдық тоқыма өндірісінің рекорды 33 (1901). Ament-ті қамауға алу туралы толығырақ.
  • «Алпамыс оянды», Gleanings in Bee Culture 37 (1909): 23ff. A. I. Root Co., 1909 ж. Жарияланған. Ament туралы мақала Медина, Огайо штатындағы пасторына сілтеме жасай отырып.
  • Гилман, Даниэл Койт; Harry Thurston Peck; және Фрэнк Мур Колби. «Уильям Скотт Амент», 435. жылы Жаңа халықаралық энциклопедия. Додд, Мид және Компания, 1902 ж.
  • Митчелл, Джон Эймс, ред. Өмір. Том. 37 (1901). 298 бет.
  • Рейд, Гилберт. «Соңғы соғыс этикасы» Форум 32 (1902):446-55.
  • Рейд, Гилберт. «Тонау этикасы» Форум 31 (1901):581-86.
  • Рейд, Гилберт. North-China Herald, (27 March 1901):602-3.
  • Смит, Артур Хендерсон. North-China Herald (1901 ж. 19 маусым): 1193–94.
  • Смит, Джудсон. «Миссионерлер және олардың сыншылары» Солтүстік Американдық шолу 172 (мамыр 1901): 724-733.
  • Смит, Джудсон. North-China Herald (3 April 1901):660-61.
  • Смайли, Джеймс Х. «Уағызшы: Марк Твен және өлтіру христиандары». Бүгінгі теология (Қаңтар 2001). [19]
  • Твен, Марк. «Менің миссионерлік сыншыларыма». Солтүстік Американдық шолу 172 (1901 ж. Сәуір): 520. Желіде: [20]
  • Твен, Марк. «Қараңғыда отырған адамға». Солтүстік Американдық шолу 172 (1901 ж. Ақпан): 161. Желіде: [21]
  • "The Future of China." Oberlin Review (10 October 1901): 40–41. [22]
  • Америка Құрама Штаттарының соғыс бөлімі Генерал-лейтенанттың армияны басқару туралы есебі, жеті бөлімнен: Қытайдағы әскери операциялар. 1900. Amentке сілтеме жасау үшін 138 бетті қараңыз.
  • Wilder, G.D. "Wm. Scott Ament," Chinese Recorder (May 1909):276-81.

Соңғы

  • Гибсон, Уильям М. «Марк Твен және Хауэллс: антиимпериалистер». Жаңа Англия (Желтоқсан 1947): 435ff.
  • Хант, Майкл Х. «Ұмытылған кәсіп: Пекин, 1900–1901». Тынық мұхиты тарихи шолуы 48: 4 (қараша 1979): 501-529.
  • Kinch, J.C.B. "Europe and Elsewhere", in Марк Твен энциклопедиясы. 261 бет.
  • King, H.H. "The Boxer Indemnity: 'Nothing but Bad'" Қазіргі Азиятану 40:3 (2006):663–689.
  • Майер-Каткин, Биргит және Даниэль Майер-Каткин. «Қараңғылықтың негізінде: адамзатқа қарсы қылмыстар және зұлымдықтың тыйым салуы». Human Rights Quarterly 26: 3 (тамыз 2004): 584–604.
  • Ньюман, Рода. «Марк Твен, интернационалист: саяхатшы жазушы және дипломат елшілерге сатиралық түрде, империализмге балауыздық жасайды». Foreign Service Journal (1996 ж. Ақпан): 18–23; http://www.twainweb.net/filelist/intl01.html.
  • Скулли, Эйлин П. «Қытай-Америка қатынастарына төмен жолмен бару:» Ашық есік «экспансионистер және екі Қытай нарығы». Америка тарихы журналы 82: 1 (маусым 1995): 62-83.
  • Титта, Р. «Марк Твен және империалистік кезеңнің басталуы». Интернационалист (September–October 1997). [23]

Кітаптар

Замандас (1877–1950)

  • Гуманистік зерттеулерге арналған Американдық Оқу Қоғамдарының Кеңесі, Американдық өмірбаян сөздігі. Volume 1. New York: Charles Scribner's Sons, 1964. See page 241 for article on Ament.
  • Бартон, Джеймс Л. Миссионер және оның сыншылары Нью-Йорк, Нью-Йорк: Флеминг Х. Ревелл компаниясы, 1906 ж.
  • Чемберлин, Джорджия Луиза, ред. Қытайға бұйырды: Уилбур Дж. Чемберлиннің 1900 жылғы боксшылар көтерілісі кезінде Нью-Йорктен шыққан комиссияның қарауында және одан кейінгі халықаралық асқынулар кезінде Қытайдан жазған хаттары. F. A. Stokes компаниясы, 1903 ж. [24] Чемберлин Твен мен Амент арасындағы төлемдер туралы дау-дамайды қоздырған алғашқы жіберуді жіберді.
  • Кларк, Фрэнсис Эдвард. Көптеген елдердегі көптеген ерлер туралы естеліктер: өмірбаян. Христиан күш-жігерінің біріккен қоғамы, 1922 ж.
  • Конгер, Сара Пайк. Қытайдан келген хаттар: Императрица мен Қытай әйелдеріне ерекше сілтеме жасалған. A.C. McClurg & Co., 1910.
  • Cromer, Jeremiah C. "William S. Ament: An Ideal Missionary". Брошюралар, конверттер сериясы 12, жоқ. 2 (1909 шілде).
  • Денби, Чарльз. Қытай және оның халқы: американдық дипломаттың бақылаулары, еске түсіруі және қорытындылары. LC Page & company, 1905. Денби Боксшылар көтерілісінен кейін Ament-тің төлемдер жинаудағы рөлін қорғайды. See pages 217–218 of Volume One. Бірінші том, Екінші том
  • Гриффис, Уильям Эллиот. Қытай тарихы: Аңыз, аңыз және жылнамаларда. Аян. Бостон және Нью-Йорк: Хоутон Мифлин, 1935 ж.
  • Кетлер, Исаак Конрад. Паотингфудың трагедиясы: Патингфуда қытайлық азап шеккен пресвитериандық, қауымдық және қытайлық ішкі миссионерлердің өмірі, қызметтері мен құрбандықтары туралы шынайы оқиға, 1900 ж. 30 маусым мен 1 шілде. Ревелл, 1902.
  • Латурет, Кеннет Скотт. Қытайдағы христиан миссияларының тарихы. Макмиллан компаниясы, 1929 ж.
  • Люмис, Чарльз Флетчер. Күн сәулесі елі. Том. 14. Ф.А. Патти, 1901. 237 бет.
  • Макинтош, Гилберт. Онда бірдеңе бар ма ?: Дағдарыстан кейінгі кейбір нұсқаулар. Morgan & Scott, 1902. 48–56 беттер.
  • Мемориам Уильям Скотт Амент, 1851–1909 жж.: Еске алу мекен-жайлары, Тунчжоу, 1909, 47б. [25]
  • Шахтер, Луэлла. Қытайдың азап шеккендер кітабы: 1900 жылдың жазында қытайлық христиандардың ерлікпен азап шеккені және керемет түрде босатқандығы туралы жазба. Дженнингс және Пай, 1903. 79, 243 беттер.
  • Оберлин колледжі. «Жылдық есептер». (Қыркүйек 1908 - қазан 1909): 384-385.
  • Пейн, Альберт Бигелоу. Марк Твен: Өмірбаян: Сэмюэл Лангхорн Клеменстің жеке және әдеби өмірі. «Марк Твен және миссионерлер». CCXIV тарау. [26]
  • Портер, Генри Дуайт. Уильям Скотт Амент: Қытайдағы Америка Кеңесінің миссионері Revell, 1911.
  • Роуз, Марта Эмили Пармели. Огайоның Батыс қорығы және оның кейбір ізашарлары, орындары мен әйелдер клубтары, ұлттық американдық әйелдердің сайлау құқығы қауымдастығы. Евклидті басып шығару. Co., 1914. 133 бетті қараңыз.
  • Рассел, Нелли Наоми.Қытай фольклорынан алынған жинақтар: оның Қытайдағы өмірінің кейбір оқиғалары бар, оған автордың достары мен достарынан естелік эскиздері қосылады. Комп. Мэри Харриет Портер. Чикаго: Флеминг Х. Ревелл, 1915. 34-бет.
  • Шоу, Уильям. Еңбекқор эволюциясы: өмірбаян. Бостон: Christian Endeavor World, 1924. 227–228, 319–320 беттерді қараңыз.
  • Твен, Марк. Марк Твен: Жинақталған ертегілер, эскиздер, баяндамалар мен очерктер: 2 том: 1891–1910. Америка кітапханасы, 1992 ж.
  • Уильям Скотт Амент: Тенг Ших Коу қауымдық шіркеуінде өткен еске алу кештерінде айтылған үндеулер, Пекин, Қытай, он төртінші ақпан, жексенбі, он тоғыз жүз тоғыз. Солтүстік Қытай Одағы колледжінің баспасы, 1909 ж.

Соңғы

  • Бикерс, Роберт А. және Р. Г. Тедеманн. Боксшылар, Қытай және әлем. Роуэн және Литтлфилд, 2007 ж. ISBN  0-7425-5395-7, ISBN  978-0-7425-5395-8.
  • Дин, Хью. Жақсы істер және мылтық қайықтары: американдық-қытайлық кездесулердің екі ғасыры. China Books & Periodicals, 1990. Ament-Twain дауын 66-беттен қараңыз.
  • Эдвардс, Дуайт Вудбридж. Йенчинг университеті. Азиядағы христиандық жоғары білім бойынша біріккен кеңес, 1959. 13, 34 беттер.
  • Евинг, Чарльз Эдвард; және Бесси Смит Юинг. Династияның өлімі: Чарльз бен Бесси Юингтің хаттары мен күнделіктері, Қытайға миссионерлер.. Ред. Руофф. Kent State University Press, 1990.
  • Фонер, Филипп Шелдон. Марк Твен: әлеуметтік сыншы. Халықаралық баспагерлер, 1958. 280 бетті қараңыз.
  • Geismar, Maxwell David. Марк Твен: Американдық пайғамбар. Хоутон Мифлин, 1970. Твеннің Аментке шабуылын талдау үшін 207–209 қараңыз.
  • [Gu, Changsheng] [顾 长 声]. 从 马 礼 逊 到 司徒雷登 - 来华 新教 传教士 评 传 [Моррисоннан Стюартқа дейін: Қытайдағы протестанттық миссионерлер туралы сыни пікірлер.上海人民出版社 [Shanghai: Shanghai Renmin Chubanshe], 1985. Includes Ament.
  • Харрис, Сюзан К. «Марк Твен және Американың шетелдегі христиан миссиясы», Ин Марк Твенге серік, eds. Питер Мессент және Луи Дж. Будд. Блэквелл, 2005. ISBN  978-1-4051-2379-2.
  • Хантер, Джейн. Жуандық туралы Ізгі хабар: Ғасырлар тоғысындағы Қытайдағы американдық әйел миссионерлер. Йель университетінің баспасы, 1984 ж.
  • Лодвик, Кэтлин, ред. «Қытай жазбасы» индексі: Азиядағы христиан миссияларына нұсқаулық, 1867–1941 жж. Роуэн және Литтфилд, 1986. Уильям мен Мэри Эйменттің мақалаларының кең тізімін 7-беттен қараңыз.
  • Люц, Джесси Григори. Қытай және христиан колледждері, 1850–1950 жж. Корнелл университетінің баспасы, 1971 ж.
  • Миллер, Стюарт Крейтон. «Аяқталады және құралдары: ХІХ ғасырдағы Қытайдағы күштің миссионерлік негіздемесі» Қытайдағы және Америкадағы миссионерлік кәсіпорын, ред. Дж. Фэрбанк (Кембридж, магистр: Гарвард университетінің баспасы, 1974): 249–282.
  • Оггель, Л.Терри. «Американдық шетелдік миссиялар кеңесі», б. 23. жылы Марк Твен энциклопедиясы, редакторы Дж.Р.Лемастер; Джеймс Даррелл Уилсон; және Кристи Грейвс Хамрик. Тейлор және Фрэнсис,.
  • Престон, Диана. Пекин қоршауында: 1900 жылғы боксшының көтерілуі туралы оқиға. Констабль, 1999. 69-бет.
  • Престон, Диана. Боксшылардың бүлігі: Қытайдың 1900 жылдың жазында әлемді дүр сілкіндірген шетелдіктерге қарсы соғысының драмалық хикаясы. Уокер, 2000; 395-бетті қараңыз. Berkley Books, 2001. Миссионерлік «тонау» сипаттамасын 291-беттен қараңыз.
  • Шавит, Дэвид. Азиядағы Америка Құрама Штаттары: тарихи сөздік. Гринвуд, 1990. Ament туралы мақаланы 6-7 беттерден қараңыз.
  • Күшті, Уильям Эллсворт. Американдық басқарма туралы әңгіме: шетелдік миссиялар үшін американдық басқарманың алғашқы жүз жылдығы туралы есеп. Arno Press, 1969 ж.
  • Томпсон, Ларри Клинтон. Уильям Скотт Амент және боксшының бүлігі: қаһармандық, Хубрис және идеалды миссионер. McFarland & Company, наурыз, 2009 ж.

Диссертациялар мен тезистер

  • Вонг, Лай Ханг. "Protestant Missionary Concepts Of and Revolutions in China, 1895–1911." Диссертация. Өнер факультетіне өнер магистріне қойылатын талаптардың ішінара орындалуы үшін ұсынылған, Гонконг университеті, 1976 ж.